|
________________________________________________________________
Beste bezoeker van
Kijk, Mama, Kijk!
Mijn muzikale vertelprogramma gaat over ‘aandacht’.
“Want als we nergens bij stilstaan, leven we een leeg leven!”
Uiteraard vertel en zing ik over de gebeurtenissen die mijn aandacht hebben getrokken.
Maar ik ben zo benieuwd naar wat u bezighoudt. Wat maakt u nou mee in het leven en waar staat u wat langer bij stil?
Is dat de kapotte lantaarpaal bij jullie in de straat, de hondenpoep of het feit dat u ook gewoon maar ouder wordt, of uw baan verloor, uw kind ziet opgroeien of de weg probeert terug te vinden na een ingrijpende gebeurtenis...
Stuur mij úw verhaal, gedicht of idee.
Alleen met uw toestemming, wordt uw inzending (met of zonder uw naam) geplaatst op deze site. U krijgt in ieder geval een CD van Hein als beloning.
HET VERHAAL VAN...
DAAR
Zo kreeg ik het verhaal van Khalil M. al een plekje in mijn programma.
Hij vertelt hoe hij al 12-jarig jongetje van de ene op de andere dag vanuit het Marokkaanse Rif-gebergte in Nederland terechtkwam; "het land waar niemand doodgaat, want ze hebben hier alles!"
Klik hier als je zijn verhaal wil lezen.
Het nummer dat ervan gemaakt is bekijk en beluister je hieronder
PSYCHOSE
Van Marianne Van der Putte kreeg ik het volgende onderwerp:
"Psychose; een raar iets, die mensen leven in een andere wereld. De vraag is natuurlijk hoe kom je in- en natuurlijk ook weer uit een psychose. Je moet ervan uitgaan dat zonder specifieke hulp dat laatste niet mogelijk is.
Je kunt op verschillende manieren in een psychose terechtkomen. Bijvoorbeeld door het roken van jointjes. Die zijn echt niet meer zo onschuldig als in de 60-70ger jaren! Het is ook mogelijk om in een psychose te komen door het meemaken van iets traumatisch. Dan wordt het een soort van vlucht. In beide gevallen ziet en hoort de persoon dingen die er niet zijn. Men leeft eigenlijk naast en in zichzelf. Je kunt erdoor in een schulp kruipen, maar ook een air krijgen van ’wie doet me wat’.
In de psychosetijd kan men van alles waarnemen wat niet bestaat bijv. stickers geplakt op toestellen waar je dan af moet blijven, geen angst kennen dus gewoon ’s nachts over straat lopen, dwangmatig nummerborden bekijken om daar een boodschap uit te halen, waanbeelden zien.
Eigenlijk is het best eng dat die diagnose pas wordt gesteld als het al een end gevorderd is. Eerst ziet men het als angst of beetje gek gedrag, kan ook te zien zijn als snobisme of hoogmoed. In ieder geval is het voor de persoon zelf een verschrikkelijke tijd en ook om op terug te kijken. Zij voelen zich dan ook vaak schuldig naar dierbaren toe.
De hersenen zijn na zo’n psychose best wel ‘door elkaar geschud’ en het duurt vele maanden voordat het weer een beetje rustig is in het hoofd"
Een boeiend onderwerp!
-
| 
